Herken je dat? Je hebt te maken met jongeren, maar je weet niet hoe je ze kunt bereiken als ze verdrietig zijn. Ze zijn mopperig en vinden alles stom. Je wilt ze wel bijstaan maar ze wijzen je hulp af. Dat voelt machteloos. Jongeren roepen vaak naar ouders en hulpverleners: “Laat mij maar”. En je laat ze. Maar een jongere in je omgeving die niet happy is dat blijft aan je knagen, toch?

Jongeren kruipen in hun schulp

Na een verlies hebben jongeren de neiging in hun schulp te kruipen. Want hoe moet je je uiten? Hoe ga je om met zoiets groots?

Stel dat je als tiener een vriend bent verloren. Hoe was je laatste contact met die vriend? Er is wel eens gedoe onder jongeren maar wat als dat gedoe je láátste contact was?

Of hoe zit het als je weet dat het niet zo goed gaat met je vriendin en ze maakt uiteindelijk een einde aan haar leven?

Eilandje van verdriet

En wat als er al veel problemen om je heen zijn, zoals de scheiding van je ouders of een eerder verlies. Jongeren vragen zich dan veel af. ‘Hoor ik erbij?’ ‘Is wat ik zeg niet heel stom?’ Of ze houden zich groot voor hun omgeving en willen niet huilen met anderen erbij. Ik noem dit een eilandje van verdriet.

Het ongeluk van Freek

Neem het verhaal van Sjoerd en zijn vrienden. Ze waren samen aan het racen op bekend terrein. Maar Freek, de vriend van Sjoerd, maakte een stuurfout en botste frontaal op een boom. Hij was direct dood. Sjoerd zag alles gebeuren.

Een moeilijke periode volgde. De boom bij het weiland werd een soort heilige plek, waar weken na het ongeluk nog de kaarsen brandden. En nu – vijf jaar -later, komen de vrienden nog steeds massaal samen op de sterfdag van Freek.

Sjoerd vindt dat heel fijn, maar toch loopt hij vast. Hij is gestopt met zijn opleiding en werkt nu in het bedrijf van zijn vader. Maar ook daar loopt het niet lekker. Hij is boos en opstandig. Zijn vader is ontevreden over zijn werk.

Na veel omzwervingen komt Sjoerd bij mij. Al bij de eerste sessie komt het naar buiten: Sjoerd voelt zich schuldig aan de dood van Freek. Het was immers Sjoerds idee om te gaan racen. Hoewel de jongens al vanaf de basisschool vrienden waren, durft Sjoerd de ouders van Freek niet meer onder ogen te komen.

Samen zijn we aan de slag gegaan. Het contact met de ouders van Freek is hersteld. Van beide kanten wordt dat enorm gewaardeerd.

Samen gingen we het gesprek aan met de vrienden. Sjoerd benoemde daar dat hij zich schuldig voelde. Wat bleek? Hij was niet de enige. Op één of andere manier hadden alle jongens daar last van. Allemaal waren ze blij dat ze dat gevoel na jaren naar elkaar konden uitspreken.

De vrienden hebben elkaar beloofd dat ze jaarlijks blijven terugkomen bij de boom. Sjoerd ervaart nu dat er meer verbinding is met zijn vrienden. Ze hebben afgesproken dat als iemand aangeeft ‘laat mij maar’ dat ze dat respecteren. Maar, dat ze er later wel op terugkomen. Dat ze daarna met elkaar het gesprek aan gaan. En elkaar dus niet altijd ‘maar laten’.

Steun na een impactvolle gebeurtenis

Tijdens de teamtraining ‘Crisis in Kaart’ laat ik jullie zien hoe jullie – als directe omgeving –een cruciale rol spelen in het opvangen van jongeren na een impactvolle gebeurtenis en hoe jullie hen direct de steun kunnen bieden die zij nodig hebben.

Wil je meer weten over de teamtraining ‘Crisis in Kaart’ en er als eerste bij zijn voor de gratis training? Bel dan naar 040-2405558 of mail naar info@rustnaimpact.nl. Ik vertel graag meer.